oo magdradrama na lang ako ngayon dahil wala akong masabi sa blog:))
hehe. eto na:
haay. gustuhin ko man kayo kasama sa "espesyal" na araw ko, di pwede.:(
ano nga ba naman ang laban ko sa mga magulang ng mga tao? di ba wala:'(
ano nga ba naman ang laban ko sa mga lakad pangpamilya? wala eh.
ano nga ba ang laban ko sa mga lecheng acads na yan at hindi masimulan ang tinatawag na bakasyon. wala pa rin.
mas importante kasi sila sakin.
haay. wala naman akong magagawa kung hindi umoo na lang.
kahit na napakasakit na hindi ko kayo makasama,
kahit na mahirap itago ang nararamdaman ko
at kahit na anong mangyari...
ang tanging masasagot ko lang ay.
"ok lang. naiintindihan ko."
haay. hanggang ngayon ramdam ko pa rin ang sakit.
ramdam ko pa rin na hindi ang sagot nila.
:(
yaan mo na nga.
tanga rin naman ako e. masyado akong nagexpect.
kasalanan ko ba na magexpect?
eh pano naman kasi. sa pitong buwan na hindi ko kayo kasama at ngayon na lang uli kami magkakasama.
ang bobo ko kasi. nagexpect ako na ung araw na un ay ung araw na mabubuo uli kami:/ kaso hindi. ayan ako tuloy ung nagsusuffer:(
ako tuloy ung malapit ng umiyak.
ako na lahat.
:/
sana maging masaya ang buwan ko.
sana.
